Ks. Bernard Sychta – Patron Miejskiej Biblioteki Publicznej w Starogardzie Gdańskim
Bernard Sychta
(21 III 1907 r. – 25 XI 1982 r.)
ks. prałat, doktor, pisarz i poeta, badacz i uczony, największy folklorysta Kaszub, Kociewia i Borów Tucholskich, rysownik i artysta malarz
Urodził się 21 marca 1907 roku w Puzdrowie na Kaszubach. Uczęszczał do gimnazjum w Wejherowie. Maturę zdał w 1927 roku, po czym wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie. Po ukończeniu studiów teologicznych w Pelplinie i Poznaniu otrzymał święcenia kapłańskie 17 grudnia 1932 roku. Od 1928 roku aż do śmierci stale przebywał na Kociewiu. Do początków 1941 r. był kapelanem w Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Kocborowie, po czym do końca okupacji ukrywał się w Osiu, gromadząc materiały etnograficzne z terenu Kociewia i Borów Tucholskich. W 1947 roku objął funkcję proboszcza parafii Katedralnej w Pelplinie. oraz prowadził wykłady z psychiatrii duszpasterskiej w pelplińskim Seminarium Duchownym. Po wojnie w 1947 roku uzyskał tytuł doktora na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu za pracę “Materialna kultura ludowa Borów Tucholskich na tle etnografii kaszubskiej i kociewskiej”. Został uhonorowany m.in. tytułem h.c. Uniwersytetu Gdańskiego i honorowym członkostwem Towarzystwa Miłośników Ziemi Kociewskiej.
Ks. Bernard SYCHTA zmarł 25 listopada 1982 roku i pochowany został w Pelplinie. Kaszubom i Kociewiakom poświęcił swoje prace naukowe, literackie, a zwłaszcza leksykograficzne, które stworzył w swojej pelplińskiej kanonii.
Działalność literacka ks. Bernarda Sychty
We wszystkich pracach i utworach literackich Bernarda Sychty wyraźnie widać jego zainteresowania etnograficzne. Dogłębna znajomość kultury materialnej i duchowej opisywanych regionów podnosi wartość prac słownikarskich i utworów literackich wychodzących spod jego pióra. Dane dotyczące kultury materialnej i duchowej mieszkańców Kociewia gromadził od samego początku swoich kontaktów z tym regionem. Szczególnie wzmożona działalność badawcza i zbieracka przypada na lata okupacji spędzone w ukryciu.
Z początkowych kontaktów z Kociewiem w 1934 roku powstała komedia “Duchy w klasztorze” pisana gwarą kociewską. Sztuka ta nie została opublikowana i nie zachował się żaden jej egzemplarz, ponieważ autor na początku okupacji zniszczył rękopis w obawie, by nie wpadł on w ręce wroga.
Publikacje